Klaar voor La Palma

Het eiland La Palma is één van de minder bekende canarische eilanden voor de kust van Marokko. Behalve ongerepte natuur, ruwe vulkanische gebergten en prachtige stranden moet La Palma ook onder water het nodige te bieden hebben.

Omdat het eiland het meest westelijk ligt van de canarische eilanden, is er zowel leven uit de Middenlandse Zee als uit de Atlantische Oceaan te vinden. Daarom hebben we deze locatie uitgezocht voor een duikvakantie.

De ligging van La Palma op kaart, westelijk van Tenerife en Gran Canaria.

De onderwaterwereld rond het eiland staat vooral bekend om de vele rotsformaties en grotten. Het is ons doel om zoveel mogelijk duikstekken te bezoeken. Op ons verlanglijstje staat in ieder geval een hele bijzondere plek, genaamd De kruizen van Malpique: ten zuiden van het eiland op ongeveer 18 meter diepte, liggen 40 stenen kruizen voor 40 jezuïten die daar in 1570 zijn omgekomen.

Om voorbereid op vakantie te gaan hebben we onze duikkunsten geoefend in de Vinkeveense plassen. We zijn er dus helemaal klaar voor.

Hotasa Taburiente Playa

Onze vlucht vertrok 6:00 ‘s ochtends vanaf Schiphol. Een onchristelijke tijd, zeker als je twee en een half uur voor vertrek aanwezig moet zijn. Klein voordeel was wel dat de aankomsttijd in de ochtend ons een mooi plaatje gaf van het eiland La Palma. Opvallend vond ik vooral hoe lijnrecht het eiland hoog oprijst uit de zee. Het is goed te zien dat La Palma het steilste eiland ter wereld is.

Ons hotel Hotasa Taburiente Playa kan ons wel bekoren en is van alle gemakken voorzien. De entree doet tropisch aan met kunstmatige watervallen en zelfs echte begroeiing.

Het kwik begeeft zich tussen de 24 en de 28 graden midden op de middag. Met de hoge luchtvochtigheid voelt het warm aan. Gelukkig is er ook een mooi zembad bij het hotel waar we lekker af kunnen koelen.

Een korte ronde om de omgeving van het hotel leerde ons dat op het eiland een veelheid aan vegetatie te vinden is, zoals deze enorme cactussen.

De zee biedt ook een mooi aanblik. Ontelbare golven breken zich stuk op de zwarte lava rotsen.

We zijn benieuwd naar wat we onder de zeespiegel allemaal te zien krijgen. Vandaag hebben we onze eerste duiken geregeld, dus morgen zullen we voor het eerst het ruime sop kiezen.

La Bajita en El Canyon

Vandaag werden we om 10:00 verwacht bij de duikschool om de hoek van het hotel, om onze eerste duik te gaan maken. Het betrof een kantduik, dus we liepen zo met onze bepakking de zee in. Dat klinkt makkelijker dan het is, want een duikpak is niet gemaakt om boven water gedragen te worden!

De zee was helder, we konden zeker 25 meter ver kijken. De vulkanische rotsen onder water waren erg mooi om te zien. We zagen ook de nodige vissen voorbij zwemmen, zoals trompetvissen en een “trigger fish” die ons erg interessant vond en ons groepje enige minuten bleef volgen.

Na een korte pauze was het tijd voor de tweede duik. Deze keer liepen we vanaf het zwarte vulkanische strand van Los Cancajos de zee in. Ook deze plek, toepasselijk genaamd “El Canyon” bood genoeg te zien tot een diepte van maximaal 25 meter. we zwommen tussen indrukwekkende rosformaties door.

Hoewel we het best zwaar vonden en we vooral weer erg moesten wennen aan de omstandigheden, hadden we een goed gevoel overgehouden aan deze eerste duikdag. We zijn benieuwd wat we verder allemaal nog gaan zien deze vakantie op La Palma.

Morgen is het zondag en is de duikschool dicht. Dit geeft ons de kans het binnenland te gaan verkennen, om maandag ons duikavontuur weer verder te vervolgen.

Caldera Taburiente

Vandaag stond de verkenning van het onherbergzame binnenland van La Palma op het programma. Omdat we het maximale uit deze dag wilden halen lieten we ons overhalen om de “tocht der tochten” te maken, zoals deze in de folder stond aangeduid.

Dat deze tocht niet alleen zwaar zou zijn, maar ook nog eens 7,5 uur zou duren, was ons in de beschrijving en uitleg ontgaan. Met name omdat een onduidelijk sprekende Belgische mevrouw ons hierbij van dienst was geweest.

Een andere Belgische was onze gids op deze tocht en bood zo mogelijk nog minder duidelijkheid. Al dierengeluiden producerend was ze voortdurend afgeleid en haar verhalen waren weinig samenhangend.

Tot overmaat van ramp kreeg onze bus op weg naar het startpunt pech, waardoor we “gratis” nog een half uur extra bergop mochten lopen.

Maar toen we eenmaal aan het begin van de tocht stonden, besloten we er vol voor te gaan. We kregen wandelstokken uitgedeeld en we huurden goede bergschoenen. Dat was geen overbodige luxe gezien het ruwe terrein.

We startten op 1800 meter hoogte en eenmaal onderweg trok het ene adembenemende vergezicht na het andere aan ons voorbij.

We liepen de enorme erosiekrater Caldera in, die als de grootste ter wereld wordt beschouwd. Het hoogste punt van La Palma steekt maar liefst 2450 meter boven de zee uit. Dit is voor zo’n klein eiland onvoorstelbaar hoog. De bergen gaven een machtige aanblik terwijl we steeds verder afdaalden naar de bedding van de rivier de Taburiente.

Het bos om ons heen veranderde gedurende de afdaling steeds van samenstelling. We liepen tussen varens door in dichte naaldbossen, maar ook langs grote cactussen geflankeerd door laurierbomen.

Eenmaal bij de rivier aangekomen, kregen we een half uurtje de tijd om onze zelf meegebrachte lunch te nuttigen. Vervolgens ging het weer op een straf tempo verder. Nu volgden we de rivierbedding en we moesten tientallen keren de rivier oversteken, door te stappen op keien. Van een pad was nu allang geen sprake meer.

Dit deel van de tocht was verreweg het meest uitdagend. Ruim 5 uur volgden we de rivier, slechts sporadisch werd er gestopt om even op adem te komen. We passeerden de waterwinnings installaties waar de bewoners van La Palma hun water vandaan halen. Hier konden we onze drinkvoorraad aanvullen met echt bronwater rechtstreeks uit de bergen.

De bergenketens om ons heen waren buitengewoon steil en grote rotsblokken versperden regelmatig ons pad.

Toen we eindelijk om 18:00 uur de rivierbedding verlieten waar we door de bus werden opgewacht, zaten we er echt helemaal doorheen. Maar we hadden wel de “tocht der tochten” met succes volbracht!

Van El Fraile tot Monta Lava

Stipt om 10:00 uur waren we weer present bij de duikschool, benieuwd wat deze dag weer voor ons in petto had. De bestemmingen van die dag worden steeds op het laatste moment besloten, in verband met de onvoorspelbare weersomstandigheden.

De eerste plek waar we het water ingingen, wordt El Fraile genoemd. Je kunt er met een ijzeren trap van de rotsen afklimmen. Nuttig, want er was sprake een behoorlijke deining.

Onder water was hier genoeg moois te zien. we zagen bijvoorbeeld weer prachtige trompetvissen.

Gelukkig hadden we de onderwatercamera’s in de aanslag. Het is echter geen senicure om te fotograferen terwijl je eigenlijk ook op je duikapparatuur moet letten.

Er waren hier ook vele kleine, kleurrijke visjes aanwezig, het leek net alsof we door een tropisch aquarium zwommen.

Aan het einde van de duik zagen we bovendien iets redelijk zeldzaams. Een Sepia (katvis) gleed elegant onder ons door over de zeebodem.

‘s Middags bezochten we een stek genaamd Monta Lava. Deze keer was er minder vis te zien, maar het onderwaterlandschap was wel indrukwekkend. En onder elk rotsblok zou een angstaanjagende, vleesetende murene zoals deze kunnen zitten.

En niet alleen vis bevolkt de zee, maar ook andere creaturen waren er rond. Zoals massa’s zeeëgels en merkwaardige spinnetjes.

Malpique en Las Cruces, het Jezuieten graf

Er stonden vanochtend twee jeeps op ons te wachten, om ons naar het zuiden van La Palma te vervoeren. Wij namen plaats in een auto die bestuurd werd door een brede stoicijnse Duitser, tevens de eigenaar van de duikschool. Dat was niet zo’n goede keuze, want hij scheurde de berg op en af als ware het een kartbaan.

Eenmaal flink door elkaar geschud op de plaats van bestemming gekomen, was de omgeving veranderd in een maanlandschap. Heel recent, in 1971, is er nog een vulkaan op La Palma uitgebarsten. Daarbij is het deel waar we waren toegevoegd aan het eiland. We liepen tussen enorme bergen van zwart vulkanisch gesteente door naar de plek waar we te water zouden gaan.

Hier was vroeger ooit een zandstrandje, maar door de afgebrokkelde rotsen was het nu één grote stenenpartij geworden. We moesten met onze duikspullen aan over de rotsen klauterend het water zien te bereiken. Geen gemakkelijke opgave!

Gelukkig werd onder water ons gezwoeg meer dan beloond door de twee fantastische duiken die we hier gemaakt hebben. De eerste voerde ons naar Malpique. We gingen erg diep, tot ruim 35 meter. Hier zagen we een boog, een “grande arche” onder water, en vele indrukwekkende rotsformaties.

Ook het leven was hier buitengewoon fraai. We zagen dicht bij de kust platvissen op het zand liggen. Met een klein beetje hulp wilden die hun locatie wel prijsgeven.

Wat dieper in zee waren de vissen ook aardig voor ons. Deze kwam bijvoorbeeld eens nieuwsgierig polshoogte nemen.

Na een pauze aan de oppervlakte van een minuut of veertig gingen we weer het water in. Dit keer zou het doel het onderwatergraf van de Jezuïeten zijn! Deze locaties zijn slechts beperkt bereikbaar, alleen als de weersomstandigheden optimaal zijn kan daar gedoken worden. Gelukkig waren de weergoden ons gunstig gezind en konden wij van dit buitenkansje profiteren.

We daalden langzaam af langs een diepe kloof tot ongeveer 25 meter. Hier zwommen we zo’n vijftien minuten langs alvorens weer meer naar de oppervlakte te gaan. De eerste kruizen werden zichtbaar, we waren nu bij het monument aangekomen.

Het gaf een onwerkelijk aanblik om deze veertig kruizen zo op de zeebodem te zien staan. Dit lugubere tafereel werd nog versterkt door de talrijke kleurrijke visjes die schijnbaar onverschillig en onbekommerd tussen de grafzerken door zwommen.

Het was duidelijk een zeer toepasselijk gedenkteken voor de veertig Jezuïeten die hier in 1570 de verdrinkingsdood vonden. We konden de aanwezigheid van hun geesten als het ware voelen op deze mystieke plek.

Na enkele minuten moesten we alweer de terugtocht aanvaarden, aangezien de lucht onder water spaarzaam is. Bij het naderen van de kust bescheen de zon prachtig de branding.

We waren het erover eens dat deze dag een absoluut hoogtepunt van de duikvakantie was. Na de tocht der tochten, was dit de duik der duiken!

Het monster van de Cueva Capilar

Na de mooie maar intensieve ervaringen van gisteren bereidden we ons vandaag voor op twee ontspannende duiken. Onze duikschool had echter andere ideeën. Blijkbaar waren ze overtuigd geraakt van onze vaardigheden en mochten we nog een stapje extremer.

De eerste duik zouden weer naar Monta Lava gaan, waar we al eerder waren geweest. Maar dit keer zouden we een stuk dieper gaan, tot ruim 35 meter, om zo de kans krijgen de merkwaardige zand-alen van dichtbij te zien, die hier in grote getale voorkomen.

De omstandigheden waren ons vandaag een stuk minder gunstig gezind. De regen kwam met bakken uit de hemel! Gelukkig hadden we daar eenmaal onder water geen last meer van.

Toen we op de juiste diepte waren, zagen we de alen. Ze zijn zeer angstig en zodra je iets te dichtbij komt schieten ze het zand in. Het was daarom moeilijk om ze goed vast te leggen. Maar het was een merkwaardig gezicht, een grasveld van vreemde vissen die uit de zeebodem kwamen.

Langzaam zwommen we terug naar de kant waarbij we op geringere diepte ook nog veel moois zagen, zoals deze rupsachtige vuurworm.

En een aanzienlijke school geel gekleurde zeebrasems zwom aan ons voorbij.

De middagduik was zo mogelijk nog uitdagender. We zouden nu de Cueva Capilar in gaan: een grot van zo’n 80 meter in de kust, geheel onder water. Het zou er pikkedonker zijn, daarom kregen we een zaklamp mee.

Na enkele minuten in de open zee doemde de grot voor ons op. Het was best vreemd om het zwarte gat binnen te zwemmen zonder dat er een einde in zicht was. We hadden veel profijt van de zaklampen om zo onze weg door de duisternis te kunnen vinden.

Aan het einde van de grot was het mogelijk om naar boven te gaan en even echte lucht te ademen. Hier bleven we een paar minuten om rond te kijken en op adem te komen. Vervolgens zwommen we de grot weer uit, maar dat ging niet zomaar!

Zoals in elke grot zat ook hier een monster verscholen, tussen de stenen zat een enorme, vijandige murene. (kijk linksboven in het filmpje) De slangachtige vis had het duidelijk niet goed met ons voor. We bleven daarom maar op respectabele afstand.

Het eind van de grot kwam nu gelukkig in zicht. Ondanks onze ervaringen in de Cenotes van Mexico was het toch wel weer een beleving en het trotseren van de regenachtige omstandigheden meer dan waard.

Ons duikavontuur zit er nu op, in verband met de opgebouwde stikstof die ons lichaam nog moet verlaten voordat we huiswaarts vliegen, kunnen we morgen niet het water in. Dit laatste dagje benutten we dan ook maar om met een huurauto het eiland te verkennen en een beetje bij te komen van alle belevenissen.

Santa Cruz en het zuiden van La Palma

Met de huurauto die we vandaag tot onze beschikking hadden, konden we naar believen het eiland verkennen. We besloten eerst naar de hoofdstad Santa Cruz de la Palma te gaan.

In dit stadje maakten we een rondje door de belangrijkste straten, waar we opvallend snel doorheen waren. Zelfs de hoofdstad van La Palma was geen drukke toeristische plaats, het had meer weg van een eenvoudig visserdorp.

We reden verder richting het zuiden, waar het landschap alleen nog uit ruige vulkanische rotsen bestaat.

Onderweg deden we een archeologische zone aan, waar inscripties zijn gevonden van meer dan 2000 jaar oud. Deze waren te bezichtigen in een grot langs de weg.

Nog verder zuidelijk bezochten we de traditionele zoutpannen, waar zout nog op de ambachtelijke wijze gewonnen wordt uit zee.

Op deze plek bevond zich tevens een kraampje waar befaamde viskroketjes gegeten konden worden. Een Belgische mevrouw bleek deze te serveren. Uiteraard lieten wij deze delicatesse niet aan ons voorbij gaan.

Na dit culinaire hoogtepunt was het alweer tijd om terug naar het hotel te gaan, omdat wegen op diverse plaatsen flink beschadigd zijn geraakt en door wegwerkzaamheden op bepaalde tijden afgesloten. Uiteraard wilden we daar geen hinder van ondervinden.

De middag wilden we nog even lekker uitrusten, ook dat hoort immers bij een goede vakantie!

‘s Avonds nog even een lekker cocktail in de bar, en dan zit het er al weer op.

Wetenswaardigheden La Palma

La Palma is een bijzonder eiland, met bijzondere mensen en bijzondere natuur. Dat is ons tijdens ons korte verblijf wel duidelijk geworden. Tot besluit een lijstje met de curieuze en minder curieuze zaken die we op La Palma te weten zijn gekomen.

Wist je dat…

» de Caldera op La Palma, waarin de we “tocht der tochten” gemaakt hebben, de grootste erosie krater ter wereld is met 10 km doorsnee;

» La Palma het meest noordwestelijk gelegen eiland is van de Canarische Eilanden in de Atlantische Oceaan, naast Afrika;

» de bio diversiteit in de zee om die reden soorten bevat uit zowel de Middellandse Zee als de Atlantische Oceaan;

» het opmerkelijk was hoeveel grote trompetvissen we zagen;

» zand-alen echt hele vage dieren zijn;

» La Palma een oppervlakte heeft van slechts 729 km². Dat is 42 bij 24 kilometer. Er wonen 85.252 mensen;

» er komen, zeker in vergelijking met eilanden als Lanzarote, Gran Canaria en Tenerife, zeer weinig toeristen op het eiland;

» daarom zijn er ook nauwelijks voorzieningen en winkels;

» de toeristen die er komen, gaan vaak meerdere keren terug. Vrijwel iedereen die we spraken was al één of meerdere keren eerder op La Palma geweest;

» La Palma een vulkanisch eiland is, waardoor er ook geen mooie zandstranden zijn, maar slechts kleine strandjes met zwart vulkanisch zand;

» La Palma’s vulkanen sinds 1470 zeven keer zijn uitgebarsten, waarvan de laatste keer zeer recent, in 1971;

» bij die laatste uitbarsting is het ruige zuiden van La Palma gevormd;

» wetenschappers hebben becijferd dat bij een volgende uitbarsting een mega-tsunami kan ontstaan die 90 meter hoog is, de hele Atlantische Oceaan kan oversteken en zo alle steden aan de Amerikaanse Oostkust zal vernietigen;

» alle buitenlanders die op La Palma wonen na verloop van tijd doordraaien? Onze Duitse duikschoolhouder die nooit een woord zei, zijn echtgenote die constant liep te mopperen, de Belgische hostess die ons naliet de lengte van de “tocht der tochten” te vermelden en de Belgische gids in de Caldera die constant kraaien imiteerde waren daar beeldende voorbeelden van;

» Taburiente naast de naam van ons hotel ook de naam van de rivier is die door de Caldera stroomt;

» La Palma het steilste eiland ter wereld is;

» de Roque de los Muchachos het hoogste punt van het eiland is met 2426 meter;

» het eiland ook belangrijk is voor de sterrenkunde. Op de hoge Roque de los Muchachos, boven het wolkendek, staan diverse telescopen opgesteld waaronder de William-Herschelltelescoop en de Gran Telescopio Canarias, één van de grootste spiegeltelescopen ter wereld;

» de duikspot Malpique, waar ook het Jezuïeten-graf is, zeer moeilijk bereikbaar is en dat het duiken daar sterk beperkt wordt door de weersomstandigheden;

» het verhaal van het Jezuïeten-graf als volgt is:

In 1570 kwamen 40 missionarissen naar Puerto Tazacorte met hun schip, omdat ze werden achtervolgd door Franse piraten. Ze dachten hun achtervolgers afgeschud te hebben en vertrokken na een korte stop, die hen via Santa Cruz naar Zuid-Amerika moest brengen. Maar de piraten hadden zich slechts verstopt en ergens tussen Punta Larga en El Faro werd het schip van de missionarissen tot zinken gebracht. In het jaar 2000 werden de 40 stenen kruizen in de zee verzonken, ter herinnering aan deze gebeurtenis. De locals op het eiland geloven ook dat de kruizen bijdragen aan het kalmeren van de zee in dit gebied, die soms zeer ongastvrij kan zijn.

Filmpje van de reis

Een compilatiefilmpje met een korte impressie van onze duikvakantie op La Palma.